Aikido is een Japanse krijgskunst waarbij men niet alleen de unieke bewegingen en technieken van deze kunst moet doorgronden, maar ook de diepere filosofie erachter.

Deze filosofie leert beoefenaars de geest te verruimen, het karakter te ontwikkelen en de kunst om in harmonie te leven met de dagelijkse realiteit. De weg ('do') van aiki is een weg naar grotere zelfkennis en zelfbeheersing, evenals naar een beter inzicht in de zin van het leven. In opzicht is de zelfverdediging niet het doel, maar een middel om te komen tot een hoger bewustzijnsniveau.

Naast het ontwikkelen van typische sportieve elementen zoals snelheid, timing, soeplesse en uithoudingsvermogen leert men het correcte gebruik van fysieke energie in de aikido-bewegingen. Harmonie van lichaam en geest ('ai') ontstaat geleidelijk door oefening.

In aikido vindt men vele elementen terug uit de oude Japanse samenleving, die gekenmerkt werd door de klasse van de samoerai: begroetingsceremonieën, het dragen van de broekrok of 'hakama', het trainen op de knieën, de zwaardtechnieken, …

Er komen vele trainingsvormen aan bod. Hoofdzakelijk zijn dit diverse oefenvormen tegen één of meerdere al dan niet gewapende tegenstrevers. Er wordt ook geoefend met een houten zwaard (bokken), een houten stok (jo) en een houten dolk (tanto). 

De trainingen zijn voor iedereen toegankelijk, onafhankelijk van leeftijd, geslacht, lichaamsbouw of kracht. Er wordt gewerkt met respect voor de partner en voor het eigen lichaam. Beginners en gevorderden trainen en evolueren samen. Aikido kent geen competitie of wedstrijdvorm.